1/ (Να τo πω, προκαταβολικά να το καταθέσω.)

Διαβάζοντας το βιβλίο τού Δημήτρη Αλικάκου για τον Λιαντίνη – με όλα του εκείνα τα καυλοβάσανα και όλα εκείνα τα μυαλοτραβήγματά του – και ιδιαίτερα μάλιστα τούτην την εποχή, ετούτο οφείλω και θέλω να στάξω:

---

ΑΥΤΟ είναι το αιδοίο.

Μία σχισμή.
Ούτε πέτρα είναι απροσπέλαστη (οπότε «Σταμάτα και κόφ' το ρε αγαπάκι μου»), ούτε τρύπα είναι (οπότε «Βούτα με τα μούτρα επιτέλους και σκίσ' το μου ρε»!)

Τί είναι, says I?

«Enter, μωρέ, αλλά μαλάκα, at your own risk»! (Και με τις δυό έννοιες.)

Καθώς η μήτρα είναι πολύ τεμπέλα/κουφάλα για ν' ασχοληθεί ή να ενοχληθεί, αφού όόόλη η γλυκεία και αξέχαστη αυτή «εργασία» είναι δική σου. (Πώς το υπογράφει το αιδοιοβαστάζον και καμαρωτό βαφτιστήρι μου; «Εγώ να οργώσω, εγώ να σβαρνίσω, εγώ να βοτανίσω...»!)

Κι έχουμε μετά μιάν ολόόόκληρη ζωή για να ζήσουμε και ν' αποφασίσουμε εάν η σύνολη «διαδικασία» είναι μαλακία ή οργασμός, ευλογία ή κατάρα, χαμένος χρόνος μας εντελώς ή η μόνη στιγμή ύπαρξης και δημιουργίας.

(Χαχαχα, now it pays to bear snow on your head and foundry in your balls πλέον.)

2/ (Χιουμοριστικό ή ψεύτικο; Σεξιστικό ή αληθινό;)

---

Στην αρχή οι γυναίκες παίρνουνε άντρα, (για σκύλο).
Στο τέλος οι γυναίκες παίρνουνε σκύλο, (για άντρα).
Στο μεταξύ έχουν κάνει τον πρώτο, δεύτερο.
(Βρείτε ποιός είναι ποίος...)

3/ (Για πολύ λίγους, ακόμα πιο λίγους κι απ' τους δέκα-είκοσι φίλους που εδώ με διαβάζουνε. ΠΡΟΣΟΧΗ λοιπόν: αναγνώστε σεις υπεύθυνα, μα για το τί θα θελήσετε να καταλάβετε – ανεύθυνος εγώ είμαι, καθώς με αγάπη και τιμή ομιλώ.)

---

Oρεκτικό: Το κενό μέσα σου είναι το αιδοίο έξω σου.

Κυρίως πιάτο: Το κενό η ερημία, το άδειασμα η βαρεμάρα, η ανησυχία το άγχος, η απουσία νοήματος και η έλλειψη πλήρωσης μέσα σου καθρεπτίζεται και απεικονίζεται, ευσαρκώνεται και χαριτώνεται έξω σου – στο σώμα και την μορφή, στον στόχο και την τρυφή, στην εξάρτηση και απόλαυση τού αιδοίου.

Φρούτο-γλυκό: Η ΑΝΑΓΚΗ σου λοιπόν αποφυγής τού έσω κενού είναι ακριβώς η ΕΠΙΘΥΜΙΑ σου καταφυγής στο έξω αιδοίο. Το δεύτερο απλώς σού ανοίγει – και παράλληλα σε κάνει να ξεχνάς – «την πόρτα διόδιων, την εφοριακή πύλη, την συνοριακή σχισμή», ώστε το πρώτο να αναπνεύσει να ξεφουσκώσει να διαλυθεί, να μην σε πνίγει βαραίνει και θάβει.

Χωνευτικό: Και δεν βλέπεις εσύ ότι και το αιδοίο είναι απλώς κι επαναληπτικώς, αναπόφευκτα και σισσύφεια ένα/το ίδιο κενό, απλώς με σάρκινα απολαυστικά, αποξεχαστικά μα ευνουχιστικά «τοιχώματα»: υγρά και γλυκά, ζεστά και οργασμικά μεν μα τυφλωτικά κι αδιέξοδα, περιοριστικά κι ακυρωτικά απολύτως.

4/ (Όταν το απρόσωπο – μα ενίοτε και σοφό – Διαδίκτυο έχει κέφια, λέει, διδάσκει, υπογράφει, κεντά.)

---

«Τί πρέπει να κάνω, για να κρατήσω αυτό το φυτό ζωντανό;» ρωτά μιά.
«Δώσ' το σε κανένανε άλλον για σκάψιμο-πότισμα» τής απαντά ο κανένας!

Και το συμπληρώνω – μού επιτρέπεται, δεν μού επιτρέπετε – ο κεφάτος κι έτοιμος γω, ο πρόθυμος και χαρίεις:

«Που θέλει και ξέρει, μπορεί. Που αντέχει, τολμάει και το πονάει. Που κατεβαίνει και κάθεται, απολαμβάνει και δίνεται, δίνει και εκπληρώνει.»

(Κάθε άλλη γνώμη και άποψη, κουβέντα παπάρα, lezbo ντανιά και feminazi τρολιά είναι για να κολλάν ένσημα, τού «Ι.Ε.Κ. ΛΟΑΤΚΙ+» τα νινιά. Τα δε λοιπά που αρχίζουνε από «μου» και καταλήγουν σε «νιά», είναι για χαρούλες και γέλια, εκχυμώσεις και θαύματα, εκσπερματώσεις και ευτυχία...)

5/ «B I T C H ' S B R E W»

1/ Sex is wasted on - these, many - women.

2/ Πάντοτε κάτι έχουνε, μονίμως το τίποτα θέλουν.

3/ Σταθμούς πιάνουν πολλούς, μουσική δεν ακούνε καμμία.

4/ «Petty pussy pushers» they are, with «frienemies» they end up.

5/ Tα τρία «πι» διαθέτουν και είναι: παθέτικ-περιβόλια-προβλημάτων.

6/ Το τσόφλι είναι θηλυκά ελκυστικό, το ασπράδι είναι ουδέτερα μέτριο, ο κρόκος είναι αρσενικά χαλασμένος.

7/ Fake charmers into verbal sexting, oral suckers into sweet talking and soulvorous [sic] flingers into psyche sponging.

---

(ΥΓ: Mε τον άνωθεν εικονιζόμενο, καμμιά σχέση. Ο οποίος τί είπε κάποτε, σε κάποιον που τον κοίταζε, ενώ έπαιζε; «Cool». Κι εννοούσε «You're good, but not ready. Look me up, when you are».)