Διαβάζοντας «Καπετάν Μιχάλη», από σελ. 294
- Μια Εφεντίνα γίνεται η ψυχή σαν κοιμούμαστε.
- Μην κάνεις μήτε τον κάργα μήτε τον ψόφιο. Σώπα και μην αφήσεις τον πεθαμένο να σου πιπιλίσει το μυαλό. Ακούς; Ο καλός άντρας σκοτώνει πέρα για πέρα.
- Δεν ήρθε να τον φοβερίσει ο φαρμακωμένος. Ήταν καλά σκοτωμένος, δεν μπορούσε να βγει από το μνήμα του.
- Σαν να μην ήθελε να γίνει ένα με τα πολύλογα κεφάλια που σβούριζαν γύρω του.

---

- Περπατούσε αργά, ήσυχα, το πρόσωπό του πράο, χωρίς θυμό μήτε φόβο.
- «Να το ξέρετε, άλλη γραφή πια δε θα σας πέψω, βαριέστησα να φωνάζω στην έρημο. Αν δε μου δώσετε απόκριση τώρα, θα στραφώ στον Θεό, κι αυτός...»
- Δεν πολεμούσε αυτός με το σπαθί, πολεμούσε με το μυαλό, και σπαθί του ήταν η πένα. Πήρε την απόφαση.
- Δε βγαίνεις έξω να δεις το αίμα που χύνεται; Πού θαρρείς πως χύνεται; Στο κεφάλι σου απάνω!
- - Θα βάλω γνώση μόνο σα λευτερωθεί η Κρήτη.
- Άμα βάλεις γνώση, μαθές, ζεις για δε ζεις, το ίδιο κάνει!
- Πότε γίνηκε ένα μεγάλο πράμα στον κόσμο με τέτοια σιγουράδα; Πότε η φρονιμάδα ξεσήκωσε τους ανθρώπους να παρατήσουν τα σπίτια τους και το χουζούρι τους και να πιάσουν τα βουνά, να ζητούν ελευτερία; Μα αυτό θα πει παλικαριά: να κινάς και να μην είσαι σίγουρος. Δεν είναι έμπορος η ψυχή του ανθρώπου, είναι πολεμιστής. Δεν κρατάει ζυγαριά η ψυχή του ανθρώπου, κρατάει σπαθί, έχεις δίκιο!
- Δε φοβόταν το θάνατο, γιατί κρατούσε τίμιο ξύλο. Μα μερικοί ψυχανεμίζουνταν πως το τίμιο ξύλο ήταν η καρδιά του.
- Στα λίγα χρόνια που ζω και που ζώνουμαι δεν είναι η λευτεριά πέσε πίτα να σε φάω. Είναι κάστρο και το παίρνεις με το σπαθί σου. Όποιος δέχεται από ξένα χέρια την λευτεριά, είναι σκλάβος.
- Κι οι πιο φτωχοί πελεκούσαν σπαθόβεργες. [= bokken]
- Αυτό που λες είναι Πατρίδα, αυτό που λέω εγώ είναι Θρησκεία.
- Ο Νουρής είχε ολότελα αφανιστεί από το νου κι από το κορμί της, σαν να μην έζησε κι αυτός ποτέ του, σα να μην του άνοιξε ποτέ την αγκαλιά της να μπει. Όμοια με την θάλασσα ήταν κι η σάρκα της. Πέρασε ένα καράβι, την χάραξε μια στιγμή, κι έκλεισε πάλι, απάρθενη.
- Από τη μέρα που ο Τίτυρος σκότωσε τον ομορφονιό τον κουνιάδο του, άλλαξε. Είδε πως το μυστικό της αντριγιάς δεν είναι να 'χεις θεόρατο και δυνατό κορμί, παρά να 'χει η ψυχή σου τη δύναμη να παίρνει απόφαση. Ψυχή 'ναι η αντριγιά, δεν είναι κορμί.
- «Καλή 'ναι η αλφαβήτα, μα για ν' ανοίγει την όρεξη. Το ψητό είναι ο Τούρκος».