(17.09.21)

Μετά τα ένδεκα χρόνια μου στο νησί, ζήτημα είναι εάν κάνω πέντε-δέκα μπάνια τον χρόνο. Η θάλασσα πια για εμένα είναι από κοντά, από μακριά – όχι πια μέσα βαθιά στα νερά, με την ανάσα μου ενδεή κρατημένη, την ψυχή μου ένθεη μαγεμένη και το κορμί μου νεροπαρμένο κι υδρόβιο.

Ένας φθινοπωρινός ήλιος, ένα αρμυρίκι γηραιό θαλερό και ατέλειωτες ώρες ακίνητος σιωπηλός, όλος σκέψεις μου τελευταίες. Ορίστε λοιπόν μια «μπιστολιά», μια εύθυμη και αδέσποτη έκρηξη νοημάτων πιτσιλωτών και πιτσιλισμένων, χιουμοριστικών και βαρυεστημένων, σεξιστικών κι αγαπητικών:

ΓΕΝΙΚΑ

1/ Οι τριαντάρες κι οι σαραντάρες σήμερα είναι – και φέρονται – σαν μωρά. Παιδιά. Και μόλις μπαίνουνε στα πενήντα κι εξήντα, κατακρημνίζονται κατ' ευθείαν και εντελώς στην γριά – θυμηθείτε το σεις πόσες φορές θα το δείτε.

2/ Οι γυναίκες το υπέροχο αιδοίο τους συνέχεια το πάν' στον γιατρό. Εμείς το κακόμοιρο πέος μας, γιατί το πάμε συνεχώς στις γυναίκες;

3/ Ο πραγματικός άνδρας μπορεί – να κάτσει και να 'ναι – μόνος του. Η πραγματική γυναίκα δεν μπορεί – άσε δε να κάτσει και να 'ναι – μόνη της.

ΕΙΔΙΚΑ

1/ Η Ζωή δεν έχει Πύλη, να πας και να την διαβείς και να δεις. Η ζωούλα σου μόνο έχει σπιτάκι-πορτούλα-παράθυρα: αυτά παράτα τα ανοικτά και σήκω και φύγε.

2/ Σε σχέση με τούς άλλους προχωράς μόνο με ψέμματα. Σε σχέση με τον εαυτό σου προχωράς μόνο μ' αλήθειες.

3/ Η καταφυγή στον εαυτό είναι αποφυγή θεού.

Και μετά με πήρε ένας παιδικός ύπνος θεσπέσιος κι ονειρεύτηκα πως ήμουνα σε βουνό. Τα κύμματα έλατα γίνανε, ο φλοίσβος τού νερού πουλιών ψιθυρίσματα, τού αέρα το χάδι νυμφών νανουρίσματα κι εγώ, βρέφος ξανά, χαμογελούσα από αμέριστη ευτυχία. Δεν υπήρχε Χρόνος (με μάτια ανοικτά), δεν υπήρχε Χώρος (με μάτια κλειστά), δεν υπήρχε ζωή ανάσα και ύπαρξη – τέλος. Ξύπνησα κάποιες ώρες μετά, μόνο και μόνο για να διαπιστώσω αν ζούσα ή πέθανα: το αυτοκίνητο ήταν εκεί, ο καφφές στο θερμός με περίμενε και ένα τσιγάρο είναι το κατάλληλο-ομιχλώδες εισιτήριο για να επανέλθεις εδώ στον πλανήτη.

---

Τί ωραία να ζεις για τελευταία φορά, τί ωραία να γράφεις για τελευταία φορά, τί ωραία να πεθαίνεις για φορά πρώτη!